O ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΑΣΟYΡΕΣ,ASHURA,ASHURES,ASURE H ΠΟΛΥΣΠΟΡΙΑ Η ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ!!

O ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΑΣΟYΡΕΣ,ASHURA,ASHURES,ASURE H ΠΟΛΥΣΠΟΡΙΑ Η ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ!!!

by Aggeliki Kavakaki on Παρασκευή, 18 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:15 μ.μ.

Η προέλευση

Μια άποψη λέει ότι προέρχεται από την αραβική λέξη άσαρα που σημαίνει δέκα επειδή οι Μουσουλμάνοι τη φτιάχνουν την δέκατη ημέρα του μήνα Μουχαρέμ. Αλλη άποψη είναι ότισημαίνει την άσουρα μια θρησκευτική γιορτή των Σιιτών μουσουλμάνων.

Οι Πομάκοι της Θράκης το φτιάχνουν 40 ημέρες  μετα το  Κουρμπάν-Μπαιράμ

Στην Πόλη λοιπόν οι γυναίκες τότε έφτιαχναν και μοίραζαν τον ασουρέ την ημέρα της Αγίας Βαρβάρας,προστάτιδας κατά της βαριάς αρρώστιας,της ''ευλογιάς''(που μάλλον θέριζε τον κόσμο τότε).Ο αυθεντικός πολίτικος ασουρές γίνεται με σιτάρι,καρύδια,αμύγδαλα και σταφίδες,γλυκός δηλαδή και αρωματισμένος με κανελογαρίφαλα.Οι Αρμένιοι της Μικράς Ασίας προσθέτουν φασόλια,ρεβύθια,ξερά σύκα και δαμάσκηνα,ρόδια,φυστίκια και κουκουνάρια

Υπάρχουν ωστόσο και άλλες ερμηνείες: μέλη ενός Σουφικού τάγματος που συνάντησα στην Kωνσταντινούπολη μου είπαν ότι αυτό το παρασκεύασμα περιέχει σαράντα υλικά και φτιάχνεται σε ανάμνηση της σωτηρίας του Νώε από τον κατακλυσμό. Στον χώρο λατρείας τους που μου έκαναν την τιμή να με δεχτούν και να μου επιτρέψουν να πάρω μέρος στο τελετουργικό δείπνο και να παρακολουθήσω την εντυπωσιακή θρησκευτική τους τελετή προσφέρθηκε δυο φορές ασουρές σε τεράστια μπολ χωριστά για κάθε καλεσμένο και ένα τρίτο εξίσου τεράστιο προσφέρθηκε σε όλους κατά την αναχώρηση. Ομολογώ ότι η γεύση εκείνου του ασουρέ ήταν εξαιρετική και, φυσικά, πήρα επιτόπου τη συνταγή μετρημένη, ζυγισμένη με κάθε λεπτομέρεια. Παρ' όλο που η βάση ήταν το σιτάρι, όλα τα δημητριακά και όλα τα όσπρια, καθώς και άπειρα ξερά φρούτα συμπεριλαμβάνονταν. Το επανέλαβα έκτοτε αρκετές φορές πάντα με την ίδια επιτυχία

Προσφορά στη γη

Ανάλογο παρασκεύασμα με την ίδια λεπτή γεύση φτιάχνουν οι Ελληνες της Πόλης και των παραλίων, καθώς και σε ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Ελλάδας.

Ενα παρόμοιο, επίσης τελετουργικό τρόφιμο, είναι η Βαρβάρα που φτιάχνεται στη Θράκη στις αρχές Δεκεμβρίου στην εορτή της Αγίας Βαρβάρας. Την εποχή αυτή (οπότε έχει ολοκληρωθεί η σπορά) δηλαδή από τις 21 Νοεμβρίου (της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας) μέχρι τα Νικολοβάρβαρα σε πολλά ελληνικά μέρη φτιάχνουν πολυσπόρια, μια πηχτή σούπα που περιέχει όλα τα είδη των δημητριακών και των οσπρίων. Εξευμενιστική προσφορά στη γη που δέχθηκε τον σπόρο του σίτου. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ανάλογα και ανάλογης σημασίας παρασκευάσματα, τις πανσπερμίες και τις πανκαρπίες.

Είναι κατά τη γνώμη μου προφανές ότι το σιτάρι είναι προσφορά στους θεούς και το ζουμί του είναι και ιερό και θρεπτικό οπότε αξιοποιείται με διάφορους τρόπους. Γίνεται περισσότερο ή λιγότερο επίσημο, ανάλογα με την ποικιλία των υπολοίπων υλικών που κατά περίπτωση προστίθενται και τα οποία είναι ανάλογα με τα τοπικά προϊόντα.

Λίγα μικρά παραδείγματα αξιοποίησης του υγρού, στο οποίο έχει βράσει το σιτάρι και το οποίο σε κάθε περίπτωση περιέχει και ολόκληρους κόκκους: Στη Λευκάδα το κάνουν σιταροκουρκούτι, προσθέτοντας λάδι και αλεύρι.

Το σερβίρουν ζεστό σε βαθιά πιάτα και ο καθένας προσθέτει ζάχαρη ή μέλι κατά το γούστο του. Στο Λεωνίδιο της Kυνουρίας αφήνουν μέσα στο ζουμί και λίγους κόκκους από το σιτάρι, προσθέτουν ζάχαρη και πήζουν το φαγητό με αλεύρι. Τρώγεται κρύο με κανέλα.

Το ονομάζουν στα Τσακώνικα κοκκόσουμα (κόκκος=σιτάρι, σούμα=φαγητό) δηλαδή σιταροφάι. Στο Λεβίδι (της Αρκαδίας επίσης) ρίχνουν στο ζουμί του σιταριού κρασί και το πίνουν. Στη Δυτική Μακεδονία προσθέτουν στο ζουμί ξερά βερίκοκα, σταφίδες, λιαστά μήλα, καρύδια, ρόδι, λίγη ζάχαρη και το πήζουν με ψημένο αλεύρι.

Το σερβίρουν πασπαλισμένο με σουσάμι και κανέλα και το λένε κολλυβόζουμο. Το ίδιο το έχω δοκιμάσει σε αμέτρητα σπίτια στη Θεσσαλονίκη με το ίδιο όνομα.

Οταν θέλουν να κάνουν το κολλυβόζουμο πιο εκλεπτυσμένο, αφού βράσουν τα φρούτα και οι σταφίδες, το γλυκαίνουν ανάλαφρα και το πήζουν με νισεστέ (άμυλο σίτου) ή κορν φλάουρ

 ·  · Κοινοποίηση · Διαγραφή